Door het oerwoud, op bezoek

Vandaag moeten we om 6 uur op voor een wandeltocht door het oerwoud en aansluitend de beklimming van Poti Hill. Dat laatste lijkt meer dan het is: Poti Hill is een rots die ca. 40m boven het oerwoud uitsteekt. We beginnen zo vroeg om het ontwaken van flora en fauna om ons heen mee te maken. Flink ingesmeerd met DEET en met de sokken opgestroopt tot over de (verplichte) lange broek, gaan we om 6.30 uur op pad. Eerst per korjaal over de rivier naar het startpunt van de wandeling. Ergens onderweg stoppen we midden op het water voor een gezamenlijk ontbijt. Da’s toch wel heel apart. Even over 8.30 begint de wandeltocht zelf, Julius voorop, en zijn compagnon Frans achteraan. Julius legt uit dat in een primair oerwoud goed is te lopen zonder machete, in een secundair woud is dat onmogelijk vanwege de overvloedige bodembegroeiing (door al het licht). Regelmatig stopt Julius, dan wel om ons te wijzen op vogels, dan wel om iets te vertellen over het medicinale gebruik van planten en over enkele dieren. Uiteraard komt de potentie verhogende liaan ook nu weer aan bod, net zoals in Anaula. Rond 10.30 uur staan we aan de voet van Poti Hill. De beklimming is een eitje, hoogstens is enige voorzichtigheid geboden om niet uit te glijden, want het heeft geregend. Op de top verblijven we een poosje, maken wat foto’s alsmede een groepsfoto. Even voor elven beginnen we aan de terugtocht. Dat gaat zo voorspoedig dat we rond 12 uur bij de boten aankomen. Julius tovert enkele watermeloenen tevoorschijn, een heerlijke dorstlesser na alle inspanningen. Rond 13 uur zijn we terug in het resort. Even opfrissen en dan om 13.30 uur aan de gezamenlijke lunch. ’s Middags krijgen we ‘vrij’ tot 17.00 uur. Dan staat de wandeling naar het dorp van de inheemsen (indianen) op het programma. Julius leidt ons rond en vertelt over de (ontstaans)geschiedenis: toen de landingsstrip werd ingesteld, kregen de indianen, elders op een eiland wonend, permissie om bij de strip een nieuw dorp te stichten. Thans zijn er ruim 300 inwoners, aangevoerd door de kabiteni (kaptein = burgemeester). Tijdens de rondleiding bezoeken we een vrouw die sierraden maakt, een jong vent (afkomstig uit Brazilië) die demonstreert hoe pijlen worden gemaakt en tenslotte een vrouw die hangmatten maakt. We doen ook nog een oefening in boogschieten. Het ontlokt bij de (op afstand) toekijkende jeugd de nodige lachsalvo’s, behalve als Emile (per ongeluk?) midden in de roos schiet ☺ ☺. Na het diner horen we onder het genot van een kopje koffie over het programma van morgen: varen, zwemmen, barbecuen en dan naar 2 stroomversnellingen, mogelijk ook nog een wandeltocht. Het blijkt vanavond een volledig onbewolkte hemel. Op voorstel van Julius gaan we met z’n allen nogmaals de rivier op om in alle stilte de geluiden van het oerwoud te duiden en te genieten van de weergaloze sterrenhemel. Na afloop uiteraard nog een afzakker in de bar genomen. Om 22.00 uur wordt het geleidelijk stil, de inspanningen van vandaag hebben hun uitwerking niet gemist. We genieten op ons balkonnetje nog een uurtje na van deze prachtige dag.